સુન્દર અને ગુણવાન છે ગુજરાત આ.
ગાન્ધી અને સરદારનો ધરતી મહીં -
બસ ગૂંજતો લલકાર છે ગુજરાત આ
આબોહવા, ખેતી, વિવિધતા માત્ર નૈ
પણ પ્રેમથી ધનવાન છે ગુજરાત આ.
વેપાર, ઉદ્યોગો, કલા, સંસ્કૃતિ, બળ,
વિકાસનું એલાન છે ગુજરાત આ.
હિન્દુ, મુસલમા, શીખ, ઈશા, પારસી
સૌનુ અનુસન્ધાન છે ગુજરાત આ.
રંગીન,ભોળા,શાન્ત મનના માનવી
ને એમની પહેચાન છે ગુજરાત આ.
સંભાળજો - શણગારજો, સહકારથી,
બસ એટલું આહવાન છે ગુજરાત આ.
સપના અહીં ને ભાવિ અહિયા આપણું
સૌ લોકનું અરમાન છે ગુજરાત આ.
ગુજરાતના છીએ બધાયે આપણે
ને આપણું સન્માન છે ગુજરાત આ.
કુ. કવિ રાવલ.
તો'ય હું ઝઝૂમતી રહી સદાય - એ જ એની ભવ્યતા..
એકલવ્ય જેમ - સાધના કરી છે - એકલા અને સતત..
એટલે લખીને હું ગઝલ - કરૂ છું સિધ્ધ - મારી લવ્યતા..
હા - હું પણ 'પ્રભુને પૂજવા' જઈ શકું છું મંદિરે બધાં -
પણ મને નથી સ્વિકાર્ય - પથ્થરોની હોય એમાં મધ્યતા..
પારદર્શી ને સહજ હું સાવ બસ બની ગઈ છું એટલે -
આરપાર ઉતરે હવે પ્રભુ - તો એ જ મારી ધન્યતા....
લોક સમજતા નથી - કરે છે એટલે 'વિરોધ' આમ તો -
આમ તો હું વ્યોમ જેવી સ્પષ્ટ છું ને એ જ છે અગમ્યતા....
- KAVI Raval
છંદ:ગા-લ-ગા-લ-ગા-લ-ગા-લ-ગા-લ-ગા-લ-ગા-લ-ગા-લ-ગા-લ-ગા
ઘર છે જ નહિ – તો બોલ, ક્યાંથી હોય સરનામું ? !
આ સ્પષ્ટતા મારી – બની ગઈ એક ઉખાણું…
આંખોં જરા પહોળી કરી – પાછા જુવે સામું -
- વણઝારને હોતું હશે ક્યારેય ઠેકાણું ? !…
જીવન ગતિ છે – ચાલ તેની માપતા લોકો..
જાણે કરે ધંધો, હિસાબો ને લખે નામુ…
મારી ફકીરી જાતનો સૌ ધર્મ પૂછે છે…
મન થાય તે કરવાનું ને હરવાનું, ફરવાનું..
અટકળ અને પ્રશ્નાર્થ ને આશ્ચર્યની વચ્ચે -
વ્યાખ્યા કરી – “મારાપણું” હું કેમ સમજાવું ? ! ? !
- કવિ રાવલ
વતન ગોકુળ ને ગીતા સમી તુ રાહ દે
મને તારી જ આગોસમાં પનાહ દે
રહે છે તું બધે આસપાસ હરપળે -
જુવે સર્વે તને એ જ બસ નિગાહ દે
કરી દે છે અરે એ ઝહેર પણ અમૃત,
મને મીરા સમી આપ ભક્તિ,ચાહ દે
અરે એ દર્દ પણ હોય તો મજાનુ છે
બને જે પદ,ગઝલ,કાવ્ય એ જ આહ દે
બને નર્તન, રહે નૃત્ય,નૃત્ય,નૃત્ય બસ
અવસ્થા એક એવી જ વાહ-વાહ દે..
કવિ રાવલ
(છન્દ વિધાન = લ,ગા,ગા,ગા + લ,ગા,ગા + લ,ગા,લ,ગા,લ,ગા)