તા જગીવાળી સવારો નિતનવી
પૂર્વમાં લઇને સદા ઉગતો રવિ


હૂફથી - સ્પર્શે જરા એ જાળવી -
છે - કિરણની સૌ અદાઓ આગવી

સુંઘવી ને સ્પર્શવી ને ચlખવી
છે - ગઝલને, પૂર્ણતાથી પામવી

એટલે અનુભૂતિઓ છે સાંચવી
ભેટમાં મારે હતી એ આપવી

ક્યાં સરળ છે લાગણીને આંકવી
છોડને સન્વેદનાઓ માપવી

આમ તો તારે'ય પણ છે વાચવી
પણ ગઝલ મારે નથી એ છાપવી


રાજવી ને આગવી ને અવનવી
ચેતનાઓ શબ્દની માણો "કવિ"





-કવિ રાવલ.

આપણી વચ્ચે સમયગાળો અને સંજોગ છે...
આ વિરહ પણ કેટલાં મોટા ગજાનો યોગ છે.


ભાર,ભણકારા,નિસાસો,આહ, ડૂમો ને વ્યથા -
એમ લાગે - કે બધે વાતાવરણમાં શોગ છે..


જાતને આ ભીંડમાં ટટ્ટાર રાખી ચાલવું..
એ - જિગરના હોસલાનો આકરો ઉપયોગ છે.


ગાઢ સુનકારો, હવા ને સાંજ સેવે સ્વપ્નને...
આ -ક્ષણો- તો સાંચવી અકબંધ રાખ્યા જોગ છે.


ત્યાં હશે વર્ષા - અહીં આબોહવા છે ભેજમય
જો - પરસ્પર આપણી - કેવો સરસ સંયોગ છે.


-કવિ રાવલ.

“વિરક્તિ”

ઝાડ કરતું નથી પ્રયુક્તિ
ડાળ – ફૂટી હશે અમસ્તી


એક કલ્પન, નશો ને મસ્તી
થાય ઝળહળ જરાક હસ્તી


ચેતનાની ખરી અસર છે
આ નશો ને નશાપરસ્તી


કોણ છે તું કબીર જેવી ?
પૂછ્યું છે તો કહું: “વિરક્તિ”


જો આ મસ્તી બને અનુભવ
તો અનુભવ બને છે મસ્તી



- કવિ રાવલ